خرید هاست و دامین برای راه اندازی سایت از اهمیت ویژه ای برخوردار است بنابراین در ادامه به ارائه برخی نکات در زمینه  ثبت دامین و هاست می پردازیم. برای راه اندازی سایت ابتدا باید یک دامنه ثبت کرده و پس از ثبت دامین خود به خرید سرویس هاست مورد نظر جهت بارگذاری اطلاعات وب سایت خود بر روی آن اقدام نمایید. دامنه ها بیانگر نام تجاری، نوع فعالیت و یا منطقه کاری شما است. نکته دیگری که لازم است به آن توجه شود اینست که با توجه به زبان برنامه نویسی وب سایت خود لازم است به خرید هاست لینوکس و یا خرید هاست ویندوز اقدام نمایید.

برای وب سایت هایی که دارای ترافیک بالا نیستند هاست نیاز آن ها را برآورده می سازد اما برای وب سایت های پربازدید ما دو انتخاب را پیش رو داریم: -  خرید سرور مجازی    -  خرید سرور اختصاصی

زمانی که شما اقدام به خرید سرور اختصاصی می کنید، تمامی منابع آن سرور در اختیار شماست و فقط شما از آن استفاده می نمایید اما با خرید سرور مجازی شما یک ماشین مجازی شده را بر روی سرور کنترل می کنید که ممکن هست تعداد زیادی محیط مجازی دیگر را نیز میزبانی کند. پس فقط شما نیستید که از سرور استفاده می نمایید. در سرور مجازی شما محدود به پلن هایی هستید که شرکت ارائه می نماید در صورتی که در سرور اختصاصی شما کنترل کامل را بر عهده دارید و می توانید از منابع و سی پی یو به تنهایی استفاده نمایید.

با توجه به توضیحاتی که داده شد قطعا سرور اختصاصی امکانات بیشتری نسبت به سرور مجازی در اختیار کاربر قرار می د هد اما شما باید توجه کنید که نیاز شما چیست ؟ اگر سرور مجازی پاسخگوی نیاز شما است لزومی ندارد برای خرید سرور اختصاصی هزینه کنید. چون قطعا قیمت سرور های اختصاصی نسبت به سرور های مجازی بیشتر است .

ایران وب سرور با پشتوانه نیروی کار متخصص مفتخر به عرضه هاست پرسرعت به اشخاص حقیقی و حقوقی می باشد.

از لحاظ تقسيم بندي سرور؛ مانند ميزباني اشتراكي، در سرورهای مجازی نيز كاربران ديگري بر روي سرور قرار دارند و از آن استفاده مي كنند اما تعداد اين كاربران به مراتب كمتر از سرويس هاي اشتراكی ميزباني بوده و به این ترتیب منابع سخت افزاري بيشتري نيز در اختيار كاربران قرار داده مي شود. معمولا اساس كار سرورهاي مجازي به اين صورت است كه CPU بين تمامي كاربران به اشتراك گذاشته مي شود اما ساير رسانه هاي ذخيره سازي از جمله Ram به صورت جدا براي هر كاربر در نظر گرفته مي شوند. مثلا اگر دو كاربر بر روي سرور قرار داشته باشند، براي هر دو يك Ram با حافظه 1GB به صورت جداگانه در سرور تعبيه مي شود. ساير سخت افزارهاي موجود بر روي سرور مثل Motherboard، Power و ... نيز طبيعتا به صورت اشتراكي به تمامي كاربرها سرويس دهي مي كنند.
از ديگر تفاوت هاي مهم میزبانی اشتراكي و سرورهاي مجازي در نحوه مديريت منابع تخصيص يافته به كاربر مي باشد. بر خلاف سرويس هاي اشتراكي كه مديريت ميزباني خود را توسط كنترل پنل انجام مي دهند كاربران سرورهاي مجازي به سيستم عامل سرور نيز دسترسي دارند. (اين دسترسي در سرويس هاي ويندوزي با عنوان دسترسي Admin و در سرويس هاي لينوكسي با عنوان دسترسي Root شناخته مي شود) حال ممكن است اين سوال پيش بيايد كه چگونه چند كاربر همزمان از يك سرور استفاده مي كنند، به سيستم عامل سرور نيز دسترسي دارند اما در كار يكديگر اختلال ايجاد نمي كنند؟ پاسخ اين است كه در سرورهاي مجازي به تعداد كاربران نيز سيستم عامل بر روي سرور قرار دارد. اين سيستم عامل ها كه با استفاده از نرم افزارهاي مجازي ساز بر روي سرور نصب مي شوند مستقل از يكديگر بوده و تداخلي در كاركرد يكديگر ايجاد نمي كنند. مزيت دسترسي به سيستم عامل اين است كه كاربر معمولا محدوديتي در استفاده از نرم افزارهاي مورد نياز نداشته و هر نرم افزاري را در صورتي كه توسط سيستم عامل قابل پشتيباني باشد، مي تواند بر روي سرويس خود نصب كند. سرويس هاي سرور مجازی نيز خود عمدتا به دو نوع اصلي تقسيم مي شوند.
سرويس (VPS (Virtual private server كه راجع به آن صحبت شد و سرويس (VDS (Virtual Dedicated Server كه با عنوان سرور مجازي اختصاصي نيز شناخته مي شود. تفاوت اصلي VPS و VDS در نحوه اشتراك گذاري CPU بين كاربران سرور مي باشد. در سرويس هاي VDS معمولا يك (يا حتي بيشتر) هسته از CPU به صورت اختصاصي در اختيار كاربر قرار مي گيرد و كاربران ديگر به هسته هاي اختصاص يافته به كاربران ديگر دسترسي نخواهند داشت اما در سرویس های VPS اينگونه نيست و تمام ظرفيت CPU بين تمامي كاربران به اشتراك گذاشته شده است و هر كاربر به ميزان مشخص شده در پلان سرويس خود مي تواند از CPU استفاده كند.