ارتباطات میان کاربران و وب سرورها از طریق مفهومی به عنوان Request/Response انجام خواهد شد. در این راستا ابتدا درخواست کاربر به سرور ارسال شده و سپس سرور در پاسخ، منبع مدنظر را ارائه می نماید. هرگونه درخواستی در اینترنت از طریق آدرس URL عملی است. URL مخفف کلمه uniform resource locator به معنای نشان دهنده منبع میزبان وب می باشد که ساختار آن مسیر درخواستی کاربر در هاست را نشان می دهد. برای مثال: https://www.parsdata.com 
آدرس URL شامل سه قسمت به شرح ذیل می گردد:

1. پروتکل ارتباط : پروتکل مجموعه ای از قوانین در شبکه کامپیوتری است که یکی از مهمترین پروتکل ها TCP/IP می باشد. TCP/IP بوسیله چهار لایه خود یعنی لایه کاربر (Application)، لایه حمل (Transport)، لایه اینترنت (Internet) و لایه پیوند (Network Interface) فرآیندهای لازم جهت برقراری ارتباط میان منابع در شبکه را سازماندهی می نماید. لایه کاربر با کمک سه لایه دیگر و با بکارگیری پروتکل ها و متدهای خاص عملیاتی مبتنی بر ارائه سرویس برای نرم افزارهای کامپیوتری (در حوضه ارتباطات پردازش به پردازش و یا در برقراری ارتباطات میزبان به میزبان) را انجام می دهد. پروتکل HTTP مشمول همین لایه می شود و وظیفه ارتباط میان کاربران و وب سرورها را بوسیله ارسال فایل در صفحات وب برعهده دارد، لازم بذکر است در ارتباطات امن از پروتکل HTTPS استفاده می شود.
2. نام ماشینی که مد نظر است( دامنه): Domain یا دامنه همان نامی می باشد که وب سایت توسط آن معرفی و در دسترس قرار داده می شود و از سه بخش نام اصلی، دات (.) و پسوند تشکیل می شود. دامنه با name server هایی که به روی آن ست شده است به هاست متصل می گردد. وجود پیشوند www در ابتدای دامنه توافق نامه ای میان سازمان های ارائه دهنده خدمات وب جهت قانونمندی مجموعه عملیات URL می باشد.
3. عبارت انتخابی در هاست: در این قسمت کاربران صفحات سایت، پوشه ها و فایل های کدنویسی شده، تصاویر و یا... را از هاست درخواست می نمایند.